Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Cur haec eadem Democritus? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Duo Reges: constructio interrete. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Quae contraria sunt his, malane? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Nam de isto magna dissensio est.
Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? In schola desinis. Quis hoc dicit? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt.
Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Ad eos igitur converte te, quaeso.
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?
- Avaritiamne minuis?
- Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus?
- Restatis igitur vos;
- Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?
- Utram tandem linguam nescio?
- Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde?
- Non semper, inquam;
- Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.
- Avaritiamne minuis?
- Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
- Nihil sane.
- Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.
- Istic sum, inquit.
- Bonum liberi: misera orbitas.
Hoc non est positum in nostra actione. Sed ego in hoc resisto; Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Est, ut dicis, inquam. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Prioris generis est docilitas, memoria; Itaque his sapiens semper vacabit.
Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;
Odium autem et invidiam facile vitabis. Si enim ad populum me vocas, eum. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Sit enim idem caecus, debilis. Cur post Tarentum ad Archytam? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
